ಹೊಂಬಾಳೆ
ನಗೆಹೊಗೆಯಾಗಿ ದಗೆಯಾಡುವಾಗ
ನಗೆಹೊಗೆಯಾಗಿ ದಗೆಯಾಡುವಾಗ
ಒಳಗೆ ಸೆಳೆದಾವೋ ಸುಳಿಗಾಳಿ
ಹೊರಗೆ ಜಡಿಮಳೆ ಒಳಗೆ ದಗೆ ,
ಮೋಡ ಬಿಸಿಯಾಗಿ ಮಳೆ ಸುರಿಯೆ ,
ಜಗತೊಯ್ದು ಕೊಚ್ಚಿ ಹೋದಿಯೇ ,
ತಾಳಲಾರದ ಬೇಗೆ
ಬೇಗೆ ತಾಗೆ ಸೋನೆ ಕೂಗೆ
ಗುಡುಗು ಸಿಡಿಲ ಆರ್ಭಟಕ್ಕೆ
ಬೆದರಿ ಬೇಗೆಗಡಗುವೆ.
ಸಕಲವಲ್ಲವನ್ಎಂದು ಮೆರೆದು
ಸಸಿಯಲೂ ಕಲಿವುದಿದೆ
ಎಂದರಿಯದೇ
ಕುಬ್ಜವಾಗದಿರು ಮನವೇ
ಭಂದಗಳಲಿ ಸೌಗಂಧವಿರಲಿ
ದುರ್ಗಂಧಗಳ ಸಹಿಸದೆ
ಕ್ಷಣದಲೇ ಕಾರುವ ಅಸಹನೆ ,
ಕ್ಷಣದಲೇ ಕಾರುವ ಅಸಹನೆ ,
ಹೊತ್ತು ನಿಷ್ಟುರಗಳ ಹೊರೆ ,
ಹುಡಿಕಿ ಹೊರಟಿದೆ ವಿವೇಚನೆಯ ಸಿರಿ ,
ಹೊಣೆಗಾರಿಕೆಯ ಹೊಂಬಾಳೆ
ಮದುವೆಯ ಮುಂಬಾಳೆ,
ಭಾವ ಕೋಶವಿರದವಗೆ
ಬಂಧಕೋಶವೇ...?
ಮಾಗಿದ ಮನಗಳ ಹೆಣಗಾಟ
ಬಂಧಗಳ ಬೆಸೆತಕೆ ,
ಮಾಗದ ಮನಗಳ ಸೆಣೆಸಾಟ
ಬಂಧಗಳ ಕಸಿತಕೆ
ಸಂಬಂಧಗಳ ನೆನಪು ಸಂಕಟಕೆ ,
ಮರೆತು ಮೆರೆವುದು ಸಂತಸಕೆ.
‘ಭಾವ ಕೋಶವಿರದವಗೆ
ReplyDeleteಬಂಧಕೋಶವೇ...?’
-ಇದು ತುಂಬ ಸುಂದರವಾದ, ಸಾರ್ಥಕ ಸಾಲು! ಕವನ ಮುದ್ದಾಗುವುದೇ ಇಂಥ ಸಾಲುಗಳಿಂದ!
sir nimma protsaahakara pratikriyegaagi tumbaa dhanyavaadagalu.
ReplyDelete